Ze ving me in de lens. Haar enthousiasme en mijn lach vermengden zich - midden in zon, bloesem, leven. Het leven in volle schoonheid wat...

De verwarring was weg. Die morgen wist ik het. Ik moet gaan. Ik mag gaan. Toen ik 's morgens beneden kwam, de chaos en de leegte in de...

3 maart 2024 Het is een paar weken geleden. Veertien jaar na die ene zo ingrijpende dag. De morgen waarop ik wist dat vertrekken moest....

"Onder u zijn de eeuwige armen." Deuteronomium 33:27 "Verdriet zal ons niet schaden als God ons in staat stelt om midden in dat verdriet...

Ze reden weg, mijn lieve meiden. Een zussen-uitje vandaag. We hadden plezier, vlak voor ze wegreden. Op afstand begrepen we elkaar –...

Zomaar even hadden we contact. Haar woorden raakten mij en anderen. Ik schreef haar. Zij werd er stil van. Ik schreef dat zo velen stil...

Daar stond ze fier op het groene gras. Meters op afstand de wallen onder haar ogen zichtbaar. Sprekend van doorwaakte nachten. Van...

Messcherp kwam het binnen. De gemeente zong. Mijn zingen haperde. ” Hef uwe handen naar omhoog, sla naar het heiligdom uw oog” Daar lag...

Daar zat ik – uitgeput – in de apotheek. Voor mij een stil verhaal. De vrouw in haar rolstoel. Kwetsbaar. Ze was daar niet alleen. Haar...

Ik ben weer even terug. Naar een vraag van terug. Naar een moment van terug, dat op mijn netvlies staat. Omdat het zo kwetsbaar was. En...

Soms. Soms ben ik het zat. Heel zat. En boos. Gewoon boos. Ik hoor vaak iets over positief. Blijmoedig. Dankbaar. Gelovig. Nou dat ben ik...

Hoe diep pijn ook kan gaan. Hoe zout ook wrijft. In Gods hart klopte Zijn scheppingplan – maar óók Zijn verlossingsplan. Zijn hand die de...

Zo is er diepe vrede met je weg. Gelukkig is dat zo doorgaans. Zo ineens overspoelt de pijn. Gelukkig is dat zo zelden. Maar als het er...

Zie je haar daar? Gebukt onder levenslast zoekt ze. Takjes gaan door haar handen. Handen die zorgen. Handen die klaar zorgden. Handen...

Zie je het? Het licht daar boven die geweldig hoge bomen? Ach. Op de grond ligt een klein blad van die geweldige boom. Nietig. Vertrapt....

Dat was rouw met een rauwrand. Reacties zeggen genoeg, wat is er een herkenning – wat is er ook hierin veel verdriet. Misschien schokkend...

Mijn leven in grote lijnen: alles weergeven kan niet en hoeft niet. Ik wil mee geven wat ik denk dat nodig is om te begrijpen van waaruit...

Ik schreef over loslaten. Het geoorloofde loslaten. Gezien. Gemogen. Zoals we het kennen. Er is ook nog een niet geoorloofd. Een ongezien...

De woorden vangen me. Dat BONKEN op je voordeur. En achter die deur? Ook daar vormt VERDRIET zich tot bonken. Geen ontkomen aan. Niet...