Bijna blind gemaakt

Ze ving me in de lens.

Haar enthousiasme en mijn lach vermengden zich - midden in zon, bloesem, leven. Het leven in volle schoonheid wat kalmeert, vertraagt, zich nestelt in je zijn. De blik in je ogen die verscherpt en tegelijk verzacht.

Ogen die bijna op het punt waren nooit meer te zien.

Zo treffend vatte een hulpverlener dit pas samen:

' deze mevrouw is bijna blind gemaakt '.

Even stond de wereld stil.

Zat ik weer in het duister van toen.

Bijna blind gemaakt.

Bijna was dat gelukt.

Mijn blik keerde naar binnen. In die paar seconden. En ik kon alleen maar zeggen: jaaa, dat is het!!

En niet alleen ik.

Ook de omgeving wordt blind gemaakt.

Verblind door een vriendelijke lach.

Door de altijd behulpzame persoon.

Door de humor.

Door de bescheidenheid.

En ach, zijn zwakke vrouw.

Hij heeft het er maar moeilijk mee.

Wat bijzonder hoe hij dat allemaal doet.

Het is een web wat draadje na draadje gespannen wordt. Waaraan je zelf mee weeft.

Want hoe zeer verlang je naar erkenning.

Hoe vervult geliefd zijn.

En ontledigt afwijzing.

Hoe zie je bij jezelf de gebreken.

En wilt daaraan werken.

Hoe weet je wat je beloofd hebt bij je huwelijk.

Hoe weet je de onoprechte sporen in jezelf .

Je eigenbelang.

Je blik keer naar binnen.

Meer en meer.

Je ziet flarden van de gebreken die je aangereikt krijgt.

En twijfelt.

En twijfelt nog meer.

Wat heb ik het veel gehoord:

Ik ben de enige die jou echt kent.

Alleen ik heb 11 jaar lang dag en nacht met jou samengeleefd.

Dat ik moest slaan, kwam door jouw gedrag.

Je overdrijft.

Je toon is verkeerd.

Je buigt niet.

Je verhardt je.

Je ziet het verkeerd.

Ik waarschuw je: het loopt verkeerd met je af.

Ik zag het geschreven en hoorde het:

Ze lijkt zo lief maar is gemeen.

Ze is egoïstisch.

Ze is lui.

Ze is nog zoveel meer slecht.

Ze is zwart.

En niemand ziet dat.

Iedereen denkt dat ze licht is.

Maar ze is zwart.

Dat zwarte strekt zich uit.

Je wrijft in je ogen maar ziet niet meer.

Het nestelt zich in je zijn.

Je wilt niet duister zijn maar licht.

En wanhopig doe je weer je best

om te zijn wie je moet zijn.

Bijna won het zwart.

Maar kijk eens naar de foto.

Het Licht was sterker.

En ik leef weer.

En zie!