Rouw met een rauwrand

Dat was rouw met een rauwrand. Reacties zeggen genoeg, wat is er een herkenning – wat is er ook hierin veel verdriet.

Misschien schokkend voor anderen om te lezen, met dat besef heb ik het vorige bericht ook geplaatst. Niet bedoeld om te shockeren. Maar om eerlijk te zijn in hoe het kan zijn. De beloofde inkijkjes, deze keer regelrecht in mijn hart & gedachten. Dat is kwetsbaar. Maar nodig.

Nu komt de spiegel naar mezelf. Als ik niet deel wat er in me omgaat, weet de ander dat niet en gaat zelf invullen. Als ik me schaam om mijn gescheiden zijn, onbewust misschien, deel ik niet. En die schaamte was er. Wat wil je vaak wegkruipen omdat je niet meer aan het plaatje voldoet. Voel je alle ogen op je gericht, hoor je het gefluister. En wil je wel verdwijnen. Maar je recht je schouders en glimlacht. Lief naar je kinderen, naar anderen. Zie maar hoe goed het gaat, we redden het wel. Dat is wat we uitstralen. En dan weet de ander niet. Kent niet en voelt daarom niet achter die rechte schouders en lieve lach.

Waarom deel ik niet hoe het is. Het is schaamte. Het zo hoort het niet, de stille of openlijke afwijzing. De pijn van alle oordelen, gehoord of niet. Dan zwijg je. Je ploetert rond in je beerput. Weet niet waaruit die nou precies bestaat dus hoe kun je dan delen? Zo ongeveer.

Er zijn wel degelijk open oren en harten. Ik heb ze gehoord, gezien, gevoeld. Maar wat als iedereen zo meelevend was geweest. Ik daar voor in de kerk had gestaan met open schone rouw.

Misschien had ik het belangrijkste gemist. ” Ik, IK ben het die u troost “. Met al die diepe pijn, met de vuile wond kwam ik door het niet gehoord, gezien, bij Zijn oren, Zijn meelijdend hart. Zijn troost die drupt, ook in vuile wonden. Hoe waardevol meevoelen ook is – en daarvoor pleit ik – rust daar niet in maar vlucht tot deze Christus. Hij troost als geen ander. Vlucht tot Hem. Huil naar Hem. Hij hoort. Hij heelt wat gebroken is.

En dan, dan pas naar de mensen om je heen. Deel wat je bezig houdt. Huil. Laat zien. Vraag gebed. Het zijn de handen, harten en oren waardoor de Heere óók zichtbaar wil zijn en troosten.

Zo troost Hij dubbel. Wast de wond schoon. Brengt de schaamte voorbij. Hij alleen.