Ga maar...
- cjvisser1977
- 16 okt 2024
- 2 minuten om te lezen
Het hing daar al die maanden
als een stille getuige
van mijn zijn gegaan.
En moeten gaan.
Op de witte deur van unit Cypres in de vrouwenopvang.
De vrouwenopvang waar ik pas terug was.
Heel even.
Waar het leek of de tijd 14 jaar had stil gestaan.
En ik bijna aan die deur mijn schoon gewassen beddengoed zag. Net of alles normaal was.
Waar ik achter die deur bijna zag wat was.
Het bloemenlampje.
Hetzelfde plaid over de bank.
Het tafelkleed met blokjes patroon.
De gezellige bekers, gekocht op het dorp.
De bijpassende bordjes met zo'n leuk randje.
Mijn simpele blijdschap daarom.
Net of alles normaal was
Maar het was niet normaal.
Ik was gegaan.
Naar een rusthuis, zo fluisterde het rond.
Ik lachte.
En huilde.
Wordt dat echt geloofd?
Samen met psychisch ziek?
Echt waar?
Zou dan niemand zien wat achter de schone was en een bloemen plaid schuilt?
Zou niemand zien de tranen van ons gaan?
Iemand zag het.
Dat zag ik elke dag in de woorden op de deur.
Woorden die ik zomaar kreeg.
Middenin tranen en door twijfel overspoeld.
Iemand zag het.
Iemand ziet het.
Ook jouw tranen en jouw twijfels.
Iemand weet het.
Alles wat schuil gaat achter schone was.
Die avond na dat even terug sprak ik het uit:
' Hoe leg je uit? Je belofte van trouw gegeven en tĆ²ch gaan? '
En nog steeds voel ik de scheur in deze vraag.
Alsof een deel nog steeds mee splijt.
Hoe leg je uit?
Hoe?
Ik kan het niet.
Woorden ontbreken voor dat verdriet.
Terwijl ik tegelijk zo zeker weet dat gaan niet anders kon.
Dat gaan moest.
En mocht.
Want Hij ging mee.
Ging voor.
Ook toen ik worstelde en nee riep.
Schreeuwde om een andere richting.
Snikte dat de golven te groot waren en ik dit niet kon.
En Hij als sterke God toch wonderen kon doen.
Hij dƩƩd wonderen.
Baande het pad door de woeste zee.
Werkte een loflied na die zee.
" U leidde hen zachtjes door Uw kracht"
Hij heeft gered.
Gedragen en getroost.
Zo wonderlijk, zo zacht.
Hij deed wat ik nooit kan.
En lieve jij,
als jij nog staat voor jouw zee.
Of wankelt er middenin.
Als alles overspoelt
en je denkt dat niemand ziet -
en jij het niet meer weet.
Ga dan.
Hij zal je voeten zetten.
Vertrouw en wees niet bang.
Hij zegent in de zee!
Comments